Mark en zijn vrouw verlieten in 1995 Australië voor India met een passie om de armen te dienen. Nu leven ze met hun twee zoons, Tom en Oscar, in een krottenwijk waar ze proberen een beetje compassie en rechtvaardigheid te brengen. Tom groeide op in de Indiase krottenwijken en bezocht van tijd tot tijd familie en vrienden in Australië. Hij studeerde aan de Universiteit van Queensland en werkte in de gehandicaptenzorg. Nu werkt hij voor een Indiase NGO om Hindi te leren aan werkende kinderen en kinderen die het moeilijk hebben op school. Mark en Tom hebben het boek Low Carbon and Loving It samen geschreven, waarin ze hun avontuur van duurzaam leven delen.
Bij de lancering van ons boek Low Carbon and Loving It, kreeg ik een moeilijke vraag: ‘Elke dag gaat er een vlucht van Sydney naar Johannesburg. Of ik een ticket boek of niet, het vliegtuig zal sowieso vliegen. Maakt het dan verschil of ik wel of niet vlieg?’
n de jaren 80 leerde ik op de universiteit over de ‘Groene revolutie’ van India met irrigatie, zaadverbetering, mechanisering en grote hoeveelheden insecticiden en pesticiden. Dit was in de ogen van velen een vooruitgang. Vandaag de dag zien dingen er heel anders uit: de productiviteit groeide, maar de bevolking betaalde een hoge prijs. Hoe kunnen we alle mensen voeden zonder ernstige sociale en milieuproblemen te creëren? Wat zegt de Bijbel over grond, landbouw en landgebruik? Best veel!
Het was een bijzondere ervaring om tijdens de klimaattop in Parijs te zijn. De twee belangrijkste activiteiten van A Rocha werden goed bezocht. Bij Le Bourget, het terrein van de klimaattop, leek het door alle verschillende evenementen soms meer op een festival dan op een serieuze conferentie. Daarna kwam het lange wachten op de definitieve overeenkomst, die unaniem werd aangenomen door 195 landen. De rust is nu weergekeerd en de vraag is hoe we verder gaan.
Afgelopen zomer, toen de encycliek van Paus Fransiscus over het milieu “Laudato Si’ (“Geprezen zijt Gij”) uitkwam, was er veel media-aandacht. De rust is nu weergekeerd en de vraag blijft hangen: wat kunnen we met het stuk van de Paus? En welke boodschap heeft het voor A Rocha?
In een gebroken wereld hebben we de neiging om een gefragmenteerde levensstijl te hebben, met overtuigingen, waarden en leefstijlkeuzes in verschillende hokjes. Dit kan leiden tot schuldgevoel. Maar schuldgevoel helpt niet. In plaats daarvan zijn hier een paar positieve suggesties… die ik net zo goed ook voor mezelf schrijf.
